Η πανδημία και ο αρχαίος τρόμος – Μάριο Βάργας Λιόσα

Ξαφνικά η επιδημία ανασύρει αυτά τα ερωτήματα που συνήθως περιορίζονται στα βάθη της ανθρώπινης προσωπικότητας και τα φέρνει στο παρόν, καλεί όλους να απαντήσουν άμεσα, να λάβουν γνώση της κατάστασής τους ως παροδικότητες. Είναι δύσκολο για τον καθένα μας να αποδεχτεί ότι όλα όσα είναι όμορφα στη ζωή, η πολυετής αυτή περιπέτεια που είναι, ή θα μπορούσε να είναι, αποτελεί έργο αποκλειστικό του θανάτου, να συνειδητοποιήσει ότι κάποια στιγμή αυτή η ζωή θα τελειώσει. Αν δεν υπήρχε ο θάνατος, η ζωή θα ήταν ένα απέραντο νεκροταφείο, χωρίς κινδύνους ή μυστήριο.

Το τέλος του κόσμου: ήρωες σε εποχές πανδημίας

Σήμερα, ως νόμιμα παιδιά και κληρονόμοι της κουλτούρας της επιστήμης, θέλουμε, πράγματι, να είμαστε σε θέση να παρατείνουμε το χρόνο μας, να αντιμετωπίσουμε το τέλος του κόσμου, είτε πρόκειται για πανδημίες, είτε για περιβαλλοντικές καταστροφές, τρομακτικές νόσους ή ακόμα και το τέλος από την έλευση του ολέθρου από πολύ μακριά, απ’ το διάστημα. Ας πολλαπλασιάσουμε λοιπόν τους σύγχρονους ήρωες, από τον Flash Gordon ο οποίος θα νικήσει τον μοχθηρό Ming του πλανήτη Mongo που θέλει απλά και μόνο να παίξει με τη Γη πριν εξοντώσει τον πλανήτη μας, όπως ορισμένα παιδιά πυρπολούν τις μυρμηγκοφωλιές, με τον Bruce Willis/Harry S. Stamper που σταματάει έναν μετεωρίτη ή με την Greta που προς το παρόν θα αγωνιστεί για τη σωτηρία του πλανήτη μόνο μέσα από το διαδίκτυο.

Οι γάμοι του Κάδμου και της Αρμονίας – Ρομπέρτο Καλάσο

Πριν το αποκαλύψει στους Ολύμπιους, η Θέμιδα το εκμυστηρεύτηκε στο γιο της Προμηθέα. ο Προμηθέας, αλυσοδεμένος στο βράχο, σκεφτόταν τον Δία να καταστρώνει δίχως ανάπαυλα τα ερωτικά «μάταια σχέδιά» του, μη γνωρίζοντας ποια από τις κατακτήσεις του θα αποδεικνυόταν η μοιραία. Υπάρχει κάτι σ ’εκείνες τις ερωτικές περιπέτειες του ολύμπιου θεού που ομοιάζει με τη ρωσική ρουλέτα. Ο Προμηθέας όμως σιωπούσε.

Christopher Lasch – Το σφάλμα της Δεξιάς;

Η ελπίδα για μια νέα πολιτική δεν έγκειται στη διατύπωση μιας αριστερής απάντησης στη Δεξιά. Βρίσκεται στην απόρριψη των συμβατικών πολιτικών κατηγοριών και στον επαναπροσδιορισμό των όρων της πολιτικής συζήτησης. Η ιδέα μιας άλλης «Αριστεράς» έχει ξεπεράσει τον ιστορικό της χρόνο και πρέπει να ταφεί με αξιοπρέπεια, μαζί με τον ψευδή συντηρητισμό που απλώς ενδύεται μια παλαιότερη φιλελεύθερη παράδοση με συντηρητική ρητορική. Οι παλιές ετικέτες δεν έχουν πια νόημα. Αντί να διαυγάσουν προκαλούν περαιτέρω σύγχυση. Πρόκειται για προϊόντα μιας προγενέστερης εποχής, της εποχής του ατμού και του χάλυβα και είναι εντελώς ανεπαρκή στην εποχή της ηλεκτρονικής τεχνολογίας, του ολοκληρωτισμού και της μαζικής κουλτούρας. Ας πούμε λοιπόν αντίο σε αυτούς τους παλαιούς μας φίλους, στοργικά αλλά σταθερά, και ας κοιτάξουμε αλλού, τόσο για καθοδήγηση όσο και για ηθική υποστήριξη.

Evandro Agazzi – Η θρησκευτικότητα έδωσε στη ζωή μου νόημα, ενώ η φιλοσοφία σχολαστικότητα

Η αναλυτική φιλοσοφία είναι πάνω από όλα μια αναζήτηση σχολαστικότητας και σαφήνειας. Η αρετή της είναι ουσιαστικά μεθοδολογική. Αλλά η σχολαστικότητα δεν μπορεί να είναι τα πάντα. Θυμάμαι στο Πίτσμπουργκ άκουσα μια πολύ βαρετή διάλεξη στην οποία γινόταν μια επίδειξη των αναλυτικών ικανοτήτων. Τελικά ο Nicholas Rescher, που καθόταν δίπλα μου, ψιθύρισε ειρωνικά: «Μετά από τούτη την επεξήγηση βαρύ πυροβολικό τη σκοτώσαμε τη μύγα, ωστόσο ήταν απλά μια μύγα!.

Angela Nagle – Αριστερά εναντίον ανοιχτών συνόρων

Πάντα με γοήτευε η αλαζονεία και η παράξενη αυτοκρατορική νοοτροπία των προοδευτικών Βρετανών και Αμερικανών υπέρ των ανοιχτών συνόρων που πιστεύουν ότι εκτελούν ένα έργο ανθρωπιστικού διαφωτισμού όταν «καλωσορίζουν» διδακτορικούς (PhDs) από την Ανατολική Ευρώπη ή την Κεντρική Αμερική, τους ταξιδεύουν και τους προσφέρουν φαγητό. Στις πλουσιότερες χώρες, η υπεράσπιση των ανοικτών συνόρων φαίνεται πως λειτουργεί σαν μια αίρεση μεταξύ φανατικών «πιστών». Είναι ένα...